ফ্রেমের মধ্যে নীরবতা

Mình ngồi đây suốt đêm mà chỉ nhìn cái tách len… không chụp cô ấy, nhưng thấy cả tâm hồn trong một tách cà phê! 😅

Chẳng cần da thịt lộ ra — chỉ cần ánh sáng lấp lánh trên vải len là đủ rồi!

Cái gương kia… nó phản chiếu không phải khuôn mặt, mà là sự im lặng từng khung hình.

Ai cũng từng nghĩ: ‘Đẹp chẳng phải là được thấy… mà là được nhớ!’

Các bạn咋看? Comment区 mở hộp bí mật đi! 🕶️

เงียบแต่บอกได้ทุกอย่าง

ถ้าคุณคิดว่าภาพถ่ายต้องโชว์เนื้อสัมผัส… เดี๋ยวพี่คนนี้จะทำให้คุณเข็ด! 🤫

เห็นไหมครับ แค่กระดุมเสื้อกันหนาวที่พันกับคอ แสงตกบนผ้าแบบนี้… มันไม่ใช่แฟชั่น มันคือบทกวีของความเงียบ!

ยังไงก็ตาม พี่นางถ่ายรูปแบบไม่เปิดเผยเลย… เหมือนเอาหัวใจซ่อนไว้ใต้ผ้าห่ม! 😂

แล้วใครจะไปเชื่อว่า AI ก็ทำไม่ได้เหมือนมนุษย์? เพราะมันไม่มี ‘มือสั่น’ ก่อนกดชัตเตอร์นะครับ!

你们咋看？评论区开战啦！🔥📸

Stille im Bild

Die Frau sitzt einfach nur da – und schon erzählt sie eine ganze Geschichte. Ein Kaffeebecher, riesig wie ein Fass, und ihre Hände darin: das ist mehr als ein Foto, das ist Existenzialismus mit Milchschäum.

Kleidung als Geheimnis

Der Pullover? Kein Zufall – das ist Schutzkleidung gegen zu viel Sichtbarkeit. Wenn Licht an der Strickfranse tanzt… dann spricht der Stoff selbst. Und ja: ich weiß, dass man das auch mit einer Wollmütze machen könnte. Aber wo bleibt der Charme?

Körper als Landschaft

Kein nackter Rücken nötig – ein gestrecktes Wolllied sagt mehr als 49 Fotos. Wenn die Haut unter dem Stoff atmet… dann wird’s poetisch.

Was sagt ihr dazu? Ist das Minimalismus oder einfach nur Scham vor dem Schnappschuss? Kommentiert ruhig – aber bitte leise! 📸🤫

নীরবতার বিপদ

কেউ কি জানে? একটা ‘ফ্রেম’এর মধ্যেও ‘সাইলেন্স’ কতটা শক্তিশালী!

আমি ভাবছিলাম—যদি ‘অপরিণত’ই হয়েই ‘সুন্দর’?

কাপড় = স্মৃতি

আপনি কি चाहतें कि आपकी चादर के छोট्टे सिलाई-टुकड़ा प्रेम कहे?

এই ‘থ্রেড’গুলোইতো ‘ভালবাসা’-এর অক্ষর!

“খবরদার!”

হয়তো ‘পুরোটা’খুললেও, আপনি-ই মনস্থির।

#LightAndSilence #SareePoetry #DhakaDreams 你们咋看？评论区开战啦！