都市藝術
অ্যাভাতার কি আসল না? আমি তো শুধু বুকেরের ছবি তোলছিলাম।
পিক্সেলের ‘স্ট্রিপ’? না। এটা ‘ডেটা’—যেন ১নে-পথ-শ্লিপ!
ব্লেন্ডারে ‘থাই’? ওইটা ‘প্রার্থ’—আমি একটা গহ
ফটোগ্রাফির অভিম
এখন তোম?
কমেন্ট করতে বয়, হয়?
เมื่อปลายนั้นสัมผัสเงา… ฉันหยุดหายใจจริงๆ นะ! ไม่ใช่แค่รูปถ่ายนะ แต่มันคือ ‘ข้อมูลที่จำได้’ ของความโหยงในใจ
เสื้อผ้าดำไม่ใช่ชุดชั้นในห้องน้ำ… มันคือสายข้อมูลที่ทอจากความเงียบระหว่างลมหายใจ
แม่แก้วเรียกฉันว่า ‘果儿Victoria’…แต่ชื่อจริงๆ คือ闫雪松! (ฮ่า! เธอบอกว่าเธอเป็น AI!)
เราไม่ได้ขายความงาม… เราแค่มองเห็นตัวเองในภาพนี้…
แล้วเธอ?…หรือคุณ?…คุณเคยหายใจตอนที่ภาพดับไปไหม?
คอมเมนต์เริ่มเลยจ้า!
آواٹر زیاد حقیقی ہے؟ میرا تو ان کو اس کام کرنے کا خواب نہیں تھا، مگر وہ تو اس سائبرنیٹک رات کا دل۔ جب میرے بھائوں نے پکسلز بنانے کا فنڈ لگایا، تو وہ تو میرے خوابوں کو بھولنا رہتی تھی۔ آپ نے اس تصویر دیکھا؟ شاید آپ بھولنا رہتے ہو — مگر مجھے تو اس وقت سچائی دینا تھا جب میرا خود پاسٹ لگتا تھا۔
挑釁的藝術：潘琳琳空服寫真視覺解析
柔如棉絮：家居服攝影中的纖細女性美學
