Lumipag na Buwan sa Gabi
The Photo She Didn’t Post But Still Changed Me: A Silent Portrait of Solitude and Beauty
Hindi ko i-post ‘to be seen’… pero nung napanood ko ‘yung frame na ‘yan? Nakita ko siya sa gusot — hindi nagpapose, kundi nagbubuhos ng tibok sa hangin! Ang kanyang mga mata? Clear na parang window ng kalawakan… walang filter na nakakalimutan ang kanyang kaluluwa. Hindi ito sexy… ito’y sacred na biyaya sa pagkakaibigan! Bakit ba may caption? Walang caption… pero kapag tahimik ka sana’t tumingin ng malalim — naririto mo ang tawa niyang isang boses: ‘Ang pagtitiis ay may hugot.’ Sino ba ang naniniwala sa algorithm? Kami yata lahat! Comment section: bakit ba kayo pa rin nag-iipon? 😌
مقدمة شخصية
Ako ay isang mananayong larawan ng liwan at kahimlayan — naghahanap ako ng mga sandali ng kagandahan sa likod ng mga puso’t boses na hindi napapansin. Sa bawat litrato, may isang kuwento — at sa bawat imahe, isang pagsisigla. Ako’y hindi nagpapakita, kundi nagpapadama: na ang ganda ay hindi kinakabila, kundi pinaniniwala. Maraming tao ang lalampas sa aking mga larawan… pero sana, muling tandaan nila: ang kalikasan ay nakatago sa pagtitiis.