LumiSilang
The Art of Playful Elegance: A Visual Exploration of Softness and Contrast in Fashion Photography
Pinky na Elegance?
Ano ba ‘to? Parang sweet na cake pero may twist ng seryoso! Ang ganda ng contrast: pink at white na parang nagsisigawan sa studio.
Kung Maglalaro ang Light
Ang stocking seams? Ganyan talaga ‘pag gusto mong mag-elongate ang legs—parang linea ng mga pangarap! At yung pleats sa skirt? Frame #38 talaga ‘yun — ballet siya kahit di gumalaw.
Rebellious Hair Alert!
Isang buhok lang ang nagrebelde… tapos nakakasakal sa labi? Ganoon pala kung walang paki-alam sa rules ng fashion! Parang sinabi: “Ako pa rin ang bida.” 😂
Seryoso ako—pero ano nga ba ang Pantone code nito? Gusto ko i-save sa sketchpad ko para gamitin sa susunod kong project.
Ano kayo? Pwede bang mag-apply ng ganito sa school uniform natin? Comment section bayaran na! 💬
Through the Lens of Serenity: Sevenbaby's Ethereal Photoshoot in Vietnam's Da Lat
Ang Mist ay Ganda… Pero Ang Skin? Oo Na!
Nakakalungkot na nasa Da Lat ang serenity… pero parang ako ang nakakalungkot kasi napapaisip ako: bakit kahit saan ka mag-look—mist, light, o bahagyang pagkabukol ng tela—parang may ‘art’ pa rin?
Saan ba talaga yung ‘bolder’?
Ang ganda ng swimsuit shots? Oo nga. Pero mas ganda pa yung negative space sa balikat ni Sevenbaby—parang mga bundok ng Da Lat mismo! Grabe naman… nag-iisip ako kung ano ba ang ibig sabihin ng “restraint” kapag ang buong mundo ay naghahanap ng bold.
Cultural Yin-Yang? More like ‘Tikbalang vs. Vogue’!
Crimson áo dài sa colonial house? Parang si Saray mismo ang bumoto sa fashion show! East meets West — pero puro ganon lang… at hindi puro “I’m not offended”.
Ano nga ba talaga ang magic dito? Hindi lang ang light… kundi ang presence.
Kaya siguro wala tayo sa AI — dahil di mo i-recreate ‘yung pakiramdam na parang ikaw mismo ay bahagi ng mist.
Sino ba kayo? May tanong ba kayo? Comment section ready to go! 💬
A Portrait of Quiet Confidence: The First Light of a New Vision in Photography
Ang Unang Ito
Nag-isip ako: ‘Kung hindi ka maganda sa camera… pero totoo sa sarili mo—ano pa ang kailangan?’
Light Lang Ang Nag-uusap
Hindi kailangan ng flash para maging wow—ang tunay na liwanag ay nagsasalita sa sarili niya.
Si Vina at ang Kanyang ‘Eto Ako’
Sabi niya: ‘Ibig sabihin ko… ikaw ay nakikita ako?’ At naiyak ako sa gitna ng pag-record.
Hindi Pamboto… Pamboto ng Dignidad
Ang ganitong larawan? Hindi para i-share sa Facebook. Para i-remember kapag wala na siyang iba.
Ano kayo? Mayroon ka bang isang larawang nagpapaalala sayo: ‘Eto ako’? Comment section! 📸✨
In Black and White: A Quiet Rebellion of the Body in Home Spaces
Sana ol lang ang pagsisigaw ni Vivi! Hindi naman siya model sa Vogue — siya’y nagpapahinga sa kanyang sarili, tapos nang bukas na sapatos… at biglang pumalit sa shadow ng tahanan! Walang flash, walang filter, walang #likes — pero may #sanaol lang na tawa sa puso ko. Ang bawat frame? Di lang litrato… ‘yung tama ay isipin mo kung paano ka magiging sarili nang walang pagsisikat.
Kung ikaw din narinig ‘yung ‘I am here’ na sinasabi niya… sige na! Comment section: bakit hindi ka rin nakakita ng ganda sa iyong sarili? 😉
Persönliche Vorstellung
LumiSilang | Malakas na liwanag sa dilim. Isang malalim na pananaliksik sa ganda, pagkabigo, at pagbabalik ng sarili. Mula sa lungsod ng Maynila, sumusulong ako sa bawat larawan bilang isang tula na walang salita. Tignan mo ang aking mga litrato – baka makita mo rin ang iyong sarili sa loob nila.