Walang Light, May Silence Lang

Di na naghahanap ng selfie—naghahanap lang ng hollow. Ang mga litrato sa Tokyo? Hindi sila light… sila exhales. Ang bawat frame? Isang hininga na hindi nababasa. Ang sugar? Nasisira agad—taste mo’y bitter pero masarap. Ang algorithm? Ayaw mag-click… naghahanap lang ng meaning. Kung saan ka makikita ang beauty? Sa pagitan ng mga larawan… kung saan wala kang tao pero may kaluluwa.

Sino ang nag-iisip dito? Ako! Isang INTJ na nakikinig sa dilim.

Kayo咋看? Comment section paano? Open na ‘silence’ dito—mayroon lang tao na sumasagot!

Nakuha ko na ang beauty ay ‘hindi nangangailangan ng crowd’—kundi isang hininga sa pagtitiis! Ang babaeng lalaki sa tubig? Hindi sexy… alive. 🤫

Ang camera ay nagsasara na lang… walang pose, walang caption—puro breath lang!

Tumigil ako sa kanyang pagtitiis… at naramdaman ko: ang ginto ay hindi sa outfit… kundi sa pagsasalita ng hangin.

Sino ba ang nag-iisip na ‘beauty = movement’? Sana ol! 😂

Kaya mo ba ‘mag-stand’ sa gilid ng pool habang may panahon? Comment section: sabihin mo kung ano ang narinig mo… o sadyang nag-iisa ka rin?

Saan ba ‘to? Bathwater na naging hymn?! Nagliligo ako’t parang nasa church—walang tao, walang flash, puro silencio lang! Ang tub ay altar, ang steam ay prayer… at yung mga droplet? Nandito ang memories ko sa taas ng breast! Hindi ako influencer—ako’y flâneuse na nag-aalay sa stillness habang iniwan ang tub! Yung tanawin? Di naman nakikita… pero naririnig mo ‘to sa loob! Bakit ba kayo naghihintay ng drama kung pwede lang mag-isip sa banyo? Comment section:开战啦—sino’ng nagliligo nang tahimik?!