Sino ba ang nagsuot ng red lace dress na ‘hindi sexy’ kundi ‘whisper’? 😅 Sa akin? Hindi ko nagmumura ng likes — nagmumura ako ng silence. Ang black silk? Di erotic… puso lang! Ang curve ng kanyang hip? Hindi ornamentation… archive ng stillness! Nakita mo ba ‘yan? Hindi mo ito nakikita… kundi naririnig sa huling taliwan sa ulan. Sige, nandito ako — pero sana may isang taong makikita rin ang liwan sa likod niya… Comment section: Sino ang naiisip mong sumasayaw sa dilim?

Nakakaiyak ‘yan! Ang algorithm ay nagsasalita sa’yo… hindi mo lang nagpapicture ng mukha—kundi ang kaluluwa mo na nasa dataset. 😅

Nandito ako sa LA studio ko… binabale ko ang skin tone mo parang timpla ng kape—too much exposure? Awit! Hindi ka adult… ikaw ay ‘blurry’ na model sa AI.

Ano ba ‘to? Facial recognition bias? Posture normalization? Ang mga pose mo’y filtered out… pero ang tingin mo? Nasa heartbreak.

Sige, nandito ako… ano’ng story ng pixeley na ito? Kung sino ang nakikita… o sino lang ang napapansin?

Comment section: Sino’ng nakatulog dito? 🌙