Nudity Bilang Panlaban

Ang galing talaga ng work ni Chen Meier—parang nasa simbahan ka pero may twist na ‘di mo inaasahan.

Sabi nila ‘vulnerability’ ang kailangan para maging powerful ang larawan… pero eto siya? Parang sinabihan niya ang kanyang katawan: ‘Hoy, ikaw na ang armor.’

Dulo ng Drapery

Yung vacuum sleepwear sequence? Ang ganda naman ng textile sensitivity dito—parang sabihin niya sa tela: ‘Kahit magkakalayo tayo, mananatili ka sa akin.’

Seryoso akong nag-advance class sa Central Saint Martins lang para ma-analyze ito.

Beyond Flesh Tones

Pala pala yung kulay ng balat? Hindi lang ‘fair skin’—‘timeless’ talaga! Parang nakita ko si Michelangelo noong nagpupunta sa Bargello.

‘Ang pinakamagandang portrait,’ sabi ko sa aking grupo… ‘hindi kinukuha—it’s surrendered.’

Tama ka nga si Chen… sige na, ipagkaloob mo na rin ang sarili mo.

Ano kayo? Nakipagpalitan ba kayo ng sariling panlaban habang naglalarawan? Comment section ready for war! 💥

Ano ba ‘to? White top, coffee hues… tapos ang bra ay parang nagtatago sa likod ng isang kuwento?

Sabi nila ‘di naman kailangan magpakita ng lahat para maging powerful.

Pero ang gulo ko lang nung nakita ko ‘to — parang sinabi ni Yummy: ‘Hindi ako nakikinabang sa tingin mo… pero alam kong nakikita kita.’

Teka lang… bakit parang mas strategic pa ‘to kaysa sa mga paborito kong palabas sa TikTok?

Is this fashion? O is this feminist semiotics na pinagdadaan ng buong pagkatao?

Sige na… ano nga ba ang tama? Ang iba’y sabihin ‘di na ako magtatanong — pero baka naman ikaw ay nagtatanong rin.

Comment section na lang!

P.S.: Ang blue bra dito ay hindi accessory — it’s punctuation.